W ostatnich dniach brytyjska scena polityczna została zdominowana przez spory dotyczące podejścia rządu Partii Pracy do kwestii gangów groomingowych. Parlamentarzyści Partii Pracy zablokowali poprawkę do ustawy o bezpieczeństwie i edukacji dzieci, która miała na celu wymuszenie niezależnego dochodzenia w sprawie wykorzystywania seksualnego dzieci przez gangi groomingowe.
Decyzja ta wywołała oburzenie wśród opozycji oraz części opinii publicznej, ujawniając istniejące podziały polityczne i społeczne w podejściu do tej drażliwej kwestii.
Poprawka, zaproponowana przez Kemi Badenoch z Partii Konserwatywnej, zakładała przeprowadzenie niezależnego dochodzenia w sprawie gangów groomingowych, których członkami w wielu przypadkach byli mężczyźni pochodzenia pakistańskiego i muzułmańskiego. Lider Partii Pracy, Keir Starmer, nakazał swoim parlamentarzystom odrzucenie poprawki, argumentując, że taka inicjatywa miałaby charakter „skrajnie prawicowy” i mogłaby prowadzić do wzrostu napięć na tle rasowym.
Partia Pracy przyjęła definicję islamofobii w 2019 r. na podstawie raportu grupy parlamentarzystów, której współprzewodniczył obecny minister zdrowia Wes Streeting. Zawiera ona ostrzeżenie, że używanie terminów takich jak „gang groomingowy Azjatów” utrwala „odwieczne stereotypy dotyczące islamu” co może prowadzić do przestępstw z nienawiści wobec społeczności muzułmańskich.
Decyzja Partii Pracy spotkała się z ostrą reakcją. Kemi Badenoch w trakcie pytań do premiera powiedziała, że definicja islamofobii przyjęta przez Partię Pracy „uniemożliwia ludziom mówienie prawdy” i krytykę przestępstw popełnianych przez członków gangów groomingowych. Podkreśliła, że troska o poprawność polityczną nie może przeważać nad potrzebą ochrony ofiar i rozliczenia sprawców.
Była posłanka Partii Pracy, Ann Cryer, która jako pierwsza poruszyła ten temat, również skrytykowała podejście swojej byłej partii. Wspomniała, że wielokrotnie była nazywana rasistką, kiedy próbowała zwrócić uwagę na problem. Podobnie Andrew Norfolk, dziennikarz, który ujawnił skandal dotyczący seksualnego wykorzystywania dzieci w Rotherham, również został oskarżony o rasizm.
Przedstawiciele APPG oraz niektóre organizacje muzułmańskie broniły definicji, podkreślając, że jej celem jest ochrona społeczności muzułmańskiej przed zbiorowym oczernianiem. Twierdzą, że krytyka konkretnych przestępstw powinna być kierowana wobec sprawców, a nie całych grup społecznych czy religijnych.
Sprawa ukazała, jak delikatny jest balans pomiędzy ochroną mniejszości a otwartą dyskusją na temat przestępstw związanych z gangami groomingowymi. Stephen Evans z National Secular Society ostrzegł, że zbyt szeroka definicja islamofobii może prowadzić do tłumienia ważnych rozmów i uniemożliwienia podejmowania działań przeciwko przestępcom.
Zatem decyzja Partii Pracy i przyjęta przez nią definicja islamofobii wywołały burzliwe reakcje zarówno w brytyjskim parlamencie, jak i wśród opinii publicznej. Krytycy zarzucają rządowi Starmera, że bardziej dba o polityczną poprawność niż o sprawiedliwość dla ofiar. Z kolei zwolennicy decyzji twierdzą, że próby związania gangów groomingowych z konkretną grupą religijną lub etniczną mogą prowadzić do eskalacji nienawiści i przestępstw z nienawiści.
Jak zakończy się ten spór i czy uda się wypracować rozwiązanie, które zadowoli obie strony, pozostaje pytaniem otwartym. Jedno jest pewne – temat ten będzie nadal budził emocje i wymagał ostrożności w podejściu zarówno politycznym, jak i społecznym.
Komentarze do wpisu (0)