Przynoszenie wody pitnej to wyczerpująca codzienność milionów kobiet w Indiach. Bez względu na warunki pogodowe, codziennie przemierzają kilometry, niosąc ciężkie garnki na głowach i wiadra w rękach, aby zaopatrzyć gospodarstwa domowe w wodę.
Sunita Bhurbade z Tringalwadi, wioski położonej 180 km od Bombaju, spędza codziennie cztery do pięciu godzin, podróżując do najbliższego źródła wody, by zdobyć wodę.
„To codzienna walka. Jestem tak zmęczona, że gdy skończę, padam na ziemię” – mówi Sunita. Kobiety takie jak ona muszą pokonywać duże odległości, ponieważ pobliskie studnie i źródła wody wysychają przez cztery do pięciu miesięcy każdego roku. Ta ciężka praca fizyczna skutkuje chronicznymi bólami pleców i szyi, zmęczeniem oraz osłabieniem.
Brak dostępu do wody znacząco wpływa na życie tych kobiet, uniemożliwiając im podjęcie płatnej pracy. „Nikt mnie nie zatrudni nawet jako robotnika rolnego, bo nie pozwolą mi przyjść do pracy po południu” – mówi Sunita. „Jeśli sięgam po wodę, muszę poświęcić swoje środki do życia. Jeśli próbuję zarobić, moja rodzina pozostaje bez wody”.
Pani Bhurbade twierdzi, że zaopatrzenie jej w wodę z kranu to wciąż odległe marzenie.
Kobiety zaczynają, gdy same są dziećmi. Ktoś podaje im małe wiadro i mówi: przynieś to, co możesz unieść. A poza tym jest to obowiązek na całe życie – dopóki nie umrze, przynosi wodę” – mówi
Pani Bhurbade nie pamięta ani jednego roku, w którym nie musiała przejść wielu kilometrów z garnkiem na głowie.
Zapytaliśmy, co by robiła, gdyby nie musiała przynosić wody i miała wolny czas.
Myśli intensywnie i mówi, że lubi śpiewać. Ale jej piosenki są także o wodzie.
„Radu nako bala mi panyala jate” – śpiewa dla nas.
Oznacza to: „Nie płacz moje dziecko, idę po wodę”
Raport WHO i UNICEF z 2023 roku wskazuje, że 1,8 miliarda ludzi na świecie zbiera wodę pitną z odległych źródeł, a w 70% gospodarstw domowych za to zadanie odpowiadają kobiety i dziewczęta. W Indiach potrzeba zapewnienia wody pitnej powstrzymuje kobiety przed podjęciem pracy zarobkowej, co utrudnia wzrost gospodarczy kraju.
Międzynarodowa Organizacja Rozwoju szacuje, że Hinduski spędzają rocznie 150 milionów dni pracy na pozyskiwaniu wody.
Rząd Indii twierdzi, że stale pracuje nad poprawą infrastruktury wodnej w kraju. Do stycznia 2024 roku wodociągi miały dotrzeć do prawie 74% wiejskich gospodarstw domowych. Dla tych, którzy teraz mają dostęp do wody w kranach, zmiana ta jest ogromna. „Odkręcam kran, leci woda… to jest jak sen” – mówi Mangal Khadke, która przynosiła wodę od piątego roku życia.
Jednak miliony ludzi wciąż nie mają dostępu do wody z kranu, a codzienne trudności związane z jej zdobywaniem nadal ograniczają możliwości życiowe wielu kobiet w Indiach.
Komentarze do wpisu (0)