Liga Narodów czyli ostatnia prosta przed Mundialem.

Gdy zasiadam do pisania tego tekstu, w moim krwiobiegu nadal krążą emocje związane z ostatnimi meczami biało – czerwonych w Lidze narodów.  Nasza reprezentacja jak zwykle zafundowała nam emocjonalny rollercoaster od: wściekłości i rozczarowania spowodowanego naszą niemrawą i bezbarwną postawą w meczu z Holendrami. (Mecz z ekipą Oranje przypominał chwilami gierkę treningową   Holendrów, w której polscy zawodnicy pełnili rolę pachołków boiskowych)), po bardzo umiarkowaną satysfakcję po zwycięstwie z Walijczykami.  Na pocieszenie dostaliśmy   wymęczone 1 : 0 w meczu z Walią, utrzymanie w dywizji A Ligi Narodów, rozstawienie w pierwszym koszyku w eliminacjach do Mistrzost Europy oraz kolejny dowód na to, że nawet najlepszy napastnik  świata , oraz ultra kreatywni zawodnicy  grający  we włoskiej Serie A, nie zmienią  charakteru naszej  drużyny narodowej.  “Michniewicz ball “, czyli heroiczna obrona Częstochowy, oraz modlitwa o 2-3 okazje na kontrę w meczu, które, daj Boże, zamienimy na gola – to chyba wszystko, na co nas w tej chwili stać, Dla przypomnienia: w meczu z Walią udało nam się stworzyć jedynie 2 okazje do zdobycia bramki. Trudno bowiem okazją nazwać cyrkową wywrotkę Szymona Żurkowskiego, po skądinąd, dynamicznej kontrze   naszego zespołu i pięknym podaniu   Piotra Zielińskiego.    Powtarzany przez wielu kibiców refren, że “Polacy zawsze grali i wygrywali, grając z kontry’’, znowu okazuje się chwytliwy …

Lewandowski – dyryguj tą orkiestrą

Taki apel wystosował do naszego kapitana Zbigniew Boniek. Lewy w meczu z Walią potraktował słowa Bońka bardzo poważnie. Na boisku  w Cardiff   częściej widzieliśmy  Lewego  rozgrywającego  piłkę i schodzącego do skrzydła niż czyhającego na okazje w polu karnym przeciwnika    Kreatywnych pomocników u nas jak na lekarstwo , może  poza Zielińskim,  który chyba  w końcu . poczuł, że potrafi przenieść to, co pokazuje w Napoli na reprezentacyjny grunt, Zaangażowanie Lewego w drugiej linii przyniosło efekty. RL9   był silnikiem napędowym wielu naszych akcji. Dostrzegł też potencjał na fajną boiskową współpracę z Nicolą Zalewskim, który rwał się do gry, imponował odwagą i boiskową inteligencją.  Być może Lewandowski dostrzegł iskrę Bożą w grze Zalewskiego, bo chętnie oddawał mu piłkę i angażował go w bardziej rozbudowane akcje.  Zalewski odwdzięczał się ciekawymi pomysłami i   rzadko spotykaną wśród   polskich   piłkarzy odwagą w grze do przodu. Podopieczny Jose Mourinho nie boi się wejścia w drybling, szybkiego instynktownego rozegrania  piłki z wychodzącym na pozycje partnerem, czy pojedynku ‘’ bark w bark’’  z przeciwnikiem,  który jest od niego  dwa  razy większy.   Pojedynki  Zalewskiego z Dumfrisem  w meczu z Holandią przypominały  zmagania  Dawida z Goliatem. Zalewski  ma wyraźny ciąg na bramkę.  Na koniec dnia: w piłce nożnej chodzi o strzelanie  goli  i Nico Zalewski  to rozumie. . Optymizmem może napawać  fenomenalna postawa  Wojciecha Szczęsnego  w meczu z Walią.  Można śmiało powiedzieć,   ze Szczęsny w pojedynkę wybronił nam mecz z Walią. Bramkarz Juventusu dokonywał cudów  w naszej bramce. Kupił mnie również tym, w jaki sposób skutecznie  gasił akcje  Walijczyków   w zalążku .  Całkiem słusznie  otrzymał tytuł  “Man of the Match’’.

Last but not least 

Muszę choć kilka linijek  tego tekstu poświęcić Jakubowi  Kiwiorowi.   Zawodnik Włoskiej Spezi zaimponował mi dojrzałością, ,odwagą i wszechstronnością. Chwilami wydawało się, że Kiwior biega  dwa razy szybciej,  widzi zdecydowanie więcej niż jego  partnerzy z defensywy.  Kiwior, niczym wytrawny szachista,  potrafi  przewidzieć, jak rozwinie się akcja na kilka podań do przodu. To jego  świetne podanie  do Lewandowskiego zapoczątkowało   akcję bramkową  Polaków w meczu z Walią. Polski kibic jest człowiekiem nadziei,  a wiara w naszą reprezentację  wbrew  racjonalnym przesłankom  jest wpisana w nasze narodowe DNA.   Trzymajmy się więc tej nadziei i ufajmy Karolowi  Świderskiemu.  Chłopak ma niewątpliwie instynkt  boiskowego killera i dobrze wie,  jak wykorzystać chwile, kiedy  obrońcy  przeciwnika tańczą czardasza wokół  Roberta Lewandowskiego.  Świderski  ma prawdopodobnie wycięty układ nerwowy, bo jeżeli już dochodzi do  okazji bramkowej, zazwyczaj na zimno  ją wykorzystuje.  Miejmy nadzieję, że  po golach  świderskiego w Katarze, kilka razy   wykrzykniemy  z radości w listopadowo – grudniowe wieczory…

Kacper Cichecki