Posłowie Parlamentu Europejskiego podłożyli podwaliny pod zabór wolności dwudziestu siedmiu narodów wchodzących w skład unijnej rodziny. Traktaty przygotowujące do zmiany decydowania z większości całkowitej na bezwzględną jest początkiem dyktatu unijnej machiny. Niczym biblijny Goliat z całą siłą napiera na Dawida, który pomimo wątłej postury pokona olbrzyma i jego pychę.
Bronił będę stanowiska, iż integracja w sferze ekonomicznej jest potrzebna. Wolność podróżowania, brak ceł sprzyja dobrobytowi. Ale polityczny uścisk wybija z rytmu ekonomię przepychając się układami i układzikami. 56 obszarów, z których mają zrezygnować niezależne państwa na rzecz europejskiej, rozdmuchanej do granic możliwości biurokracji jest przyczółkiem do odbioru nam niezależności. Dziedzictwo kulturowe, które całe wieki budowaliśmy pozostanie. Ale wolność wyboru będzie zanikać. Unia Europejska z całą swoja infrastrukturą przypomina już konglomerat z możliwością przewaletowania do wieku emerytalnego polityków, którzy na lokalnym podwórku swoje pięć minut już mieli. A trampoliną dla tych, którzy w w szranki polityczne dopiero co wchodzą bądź po prostu robią to dla kasy ciągnąc z naszych portfeli.
Brytyjski premier brzytwy się chwyta. Tak w największym skrócie opisać można ostatnie ruchy Rishiego Sunaka, którego jedność, o której mówił na początku swoich rządów pękła jak bańka mydlana. Najwyraźniej i najdobitniej widać było to pod postacią byłej już Pani Minister Suelli Braverman, która nawet po opuszczeniu ministerialnego fotela, krytykuje rząd za opieszałość w sprawie imigracji. Ktoś powie, że to przywara demokracji różnić się i spierać. Tak i owszem. Ale dla mnie wprowadzenie na rządowe salony byłego premiera, Lorda Camerona jest oznaką szukania światełka w tunelu, by choć zbliżyć się w sondażach do opozycyjnej dziś Partii Pracy. To zapowiedź walki o przetrwanie w zbliżających się przyszłorocznych wyborach do brytyjskiego parlamentu. Fakt faktem, inflacja spadła, kurcząc swe macki do poziomu 4.6%, ale to jeszcze nie wskazuje na uzdrowienie gospodarki. Jeden miesiąc wiosny ekonomicznej nie czyni, a zapowiedź zmniejszenia podatków i podniesienie płacy minimalnej w przyszłym roku służy jako rozbudzenie apetytu Brytyjczyków.
Polska polityka zmienia kierunek. Wszystko bowiem wskazuje., iz partie koalicyjne zepchną Prawo i Sprawiedliwość do opozycji swych przedstawicieli po sejmowych i rządowych krzesłach rozstawiając. Jednak każda kolejna koalicja, każda pojedyncza partia cierpi na przypadłość zwaną ROZLICZENIE. Premier-elekt Donald Tusk zapowiedział już bowiem, iż w obecnym parlamencie powstaną trzy komisje śledcze, które mają zająć się wyborami kopertowymi, programem Pegasus oraz aferą wizową. Również padł pomysł postawienia prezesa NBP-u przed Trybunałem Stanu. Tylko dlaczego wszyscy politycy (i to nie tylko obecnej koalicji, ale także wcześniejszych) niczym małe dzieci upierają się, by swe rządy zacząć od rozliczenia swych kolegów, którym w zaciszu ręce podają klepiąc się po ramieniu? Każda kolejna władza w Polsce chciała to zrobić i każdej kolejnej wysiłki spełzły na niczym. Nie dlatego, że nie było możliwości. Tylko dlatego, że zaliczyć można te obietnice do przedwyborczej papki karmiąc tym suwerena. Tymczasem w przyszłym roku zacznie obowiązywać podatek od braku przychodów oraz podatek minimalny, które mogą w znacznym stopniu uszczuplić portfele przedsiębiorców. Co więcej mogą spowodować upadek wielu z nich. Ja bym tym w pierwszej kolejności się zajął, by gospodarkę na nogi stawiać a nie rozliczeniowymi pierdołami głowę zaprzątał.
to tyle ode mnie…
Komentarze do wpisu (0)