Written Off The Records – tydzień 51 w roku 2022

W mijającym właśnie świątecznym tygodniu świat z uwagą przyglądał się pierwszej od czasu inwazji Rosji na Ukrainę wizycie zagranicznej prezydenta Wolodymyra Zelenskiego. Miejsce wizyty – Stany Zjednoczone. Ukraiński prezydent uzyskał od swojego największego finansowego sprzymierzeńca kolejne dolary (do tej pory Ameryka “zainwestowała” w ukraińskie a zarazem i światowe bezpieczeństwo 50 bilionów dolarów obiecując kolejne 49) a jego słowa o “alive and kicking” (żyjącej i nie poddającej się) Ukrainie podbiły serca amerykańskich kongresmenów.

Potwierdzeniem ukraińsko-amerykańskiego sojuszu, niech będzie fakt, iż ukraiński prezydent za ocean dotarł amerykańskim Air Force One (będącym “na stanie” amerykańskiego prezydenta) a wrócił Air Force Two (będącym do dyspozycji wiceprezydenta Stanów Zjednoczonych).

Swój akcent w wizycie miała także Polska skąd Wolodymyr Zeleński wzbił się w powietrze i tu też wylądował (Rzeszów) spotykając się z prezydentem Andrzejem Dudą.

Niegdysiejszy aktor komediowy nie dla żartu wygrywający wybory prezydenckie w 2019 roku w niecały rok stał się mężem zaufania i ojcem ukraińskiego narodu.  Jego waleczna i bezkompromisowa postawa wobec poczynań Rosji zachwyciła świat, który z oczyma szeroko otwartymi przygląda się dalszemu przebiegowi wypadków robiąc wszystko, by konflikt nie rozlał się poza teren Ukrainy.

Tymczasem Rosja niczym biblijny wąż co rusz kusi losy świata grożąc w jego kierunku wskazującym palcem twierdząc, że państwa NATO są wrogiem całego rosyjskiego narodu.

Wojna trwa i jeśli wierzyć wojskowym specjalistom szybko się nie zakończy. A więc mamy kolejny Wietnam i Afganistan. Tym razem w europejskim wydaniu.

 

W Wielkiej Brytanii Sąd Najwyższy ogłosił, iż decyzja rządu Borisa Johnsona o wysyłaniu nielegalnych imigrantów do Ruandy jest zgodna z prawem.

Decyzja brytyjskich sędziów dała psztyczka w nos wszystkim organizacjom broniącym praw człowieka. Tymczasem “spragnieni”

lepszego życia imigranci w coraz większej ilości i w sposób coraz bardziej brawurowy docierają do brytyjskich wód granicznych. Jak do tej pory na nic zdają się poczynania kolejnych już rządów Królewskiej Mości, by cały proceder zminimalizować (swego czasu premier Theresa May mówiła o planach w ilości 10,000 rocznie; tylko w samym 2022 roku ilość ta grubo przekracza 40,000 nielegalnych imigrantów). Nie pomagają kolejne umowy i pieniądze strumieniem płynące do strony francuskiej na poczet współpracy służb granicznych obydwu stron. Nie pomógł Brexit, którego jednym z nadrzędnych celów było wyrwanie się z europejskiej prerogatywy i samodzielne stanowienie o losie tych, którzy ryzykują wszystko, by wydostać się z własnego piekiełka.  Może natomiast pomóc plan, który pozwoli żyć tym, którzy uciekają z miejsc, w których dotychczas żyli.

 

Tymczasem w Polsce Najwyższa Izba Kontroli ustami jej prezesa Mariana Banasia sygnalizuje coraz większe, niejasne i nie do końca przejrzyste wydatkowanie pieniędzy z państwowej kasy.

Po kontroli budżetu za lata 2020-2021 okazuje się, iż poza jakąkolwiek kontrolą i bez jakichkolwiek zasad wydanych zostało 262 miliardów złotych.

W dobie kryzysu gospodarczego i łatania budżetowych dziur trzeba przyznać, że to dość nierozważne i nieroztropne.

Jak się okazuje rządowi ekonomiści i planiści nie doceniają także nakładów inwestycyjnych, które dają gwarancje dochodów w latach kolejnych. Zgodnie z podanymi przez NIK liczbami w roku 2015 całkowity koszt na te nakłady wynosił 20 procent Produktu Krajowego Brutto. Sześć lat później (na koniec 2021 roku) jest to już tylko 16 procent (wartość PKB to współczesna miara wielkości danej gospodarki i to właśnie tą miarę przykłada się do prognozowania wzrostu bądź spadku siły państwa we wszystkich ekonomicznych rankingach).

Wszystkie te działania powodują, iż widmo czekających w Brukseli pieniędzy z Krajowego Planu Odbudowy coraz bardziej staje się niewyraźne. I choć rząd dwoi się i troi, by dać obywatelom jak najwięcej dla zwykłego człowieka nie są to optymistyczne wieści.

 

to tyle ode mnie…